تعیین ویژگیهای اجتماعی، اقتصادی و زراعی گندمکاران استان خوزستان پیرامون پذیرش روشهای کشاورزی پایدار کم نهاده ‏‎(lisa)‎‏

گندم از قدیمی ترین و پر مصرف ترین گیاهان زراعی جهان می باشد، به طوریکه از سالیان بسیار دور مهمترین منبع غذایی بشر محسوب می شود. بنابراین نیاز به افزایش تولید محصول گندم بر کسی پوشیده نیست و می توان با کاربرد تکنولوژیهای مختلف بر میزان تولید این محصول افزود، اما مساله مهم توانایی حفظ این تولید در دراز مدت است. کشاورزی پایدار کم نهاده از طریق کاهش استفاده از نهاده های شیمیایی و خاکورزی بیش از حد و با کمک روشهای نظیر: استفاده از محصولات پوششی، حفظ بقایای محصول، خاکورزی حداقل، تناوب زراعی، کاربرد بقولات در تناوب، کاربرد کود سبز و کود دامی، و مبارزه زراعی و مکانیکی با آفات گیاهان زراعی سعی بر بهبود کیفیت محصولات زراعی و کاهش خطرات کشاورزی امروزی بر محیط زیست دارد. تخریب بیش از حد محیط زیست، گسترش فرسایش خاک و استفاده بی رویه از نهاده های شیمیایی در فعالیتهای کشاورزی بیانگر اهمیت ندادن به این مقوله در کشور ایران می باشد. هدف از این تحقیق عبارت است از: تعیین ویژگیهای اجتماعی، اقتصادی و زراعی گندمکاران استان خوزستان که با پذیرش فعالیتهای پایدار کم نهاده رابطه ندارند. برای انجام این تحقیق از روش توصیفی و همبستگی استفاده گردید و استان خوزستان که یکی از قطب های اصلی تولید گندم محسوب می شود، به عنوان منطقه مورد پژوهش انتخاب شد.